OLFAKTOMETRIA W OCHRONIE ŚRODOWISKA
Najbardziej racjonalne i najczęściej stosowane w innych krajach sposoby ochrony zapachowej jakości powietrza bazują na procedurze obejmującej:
etap 1:
olfaktometryczne pomiary stężenia zanieczyszczeń (cod [ouE/m3]) w strumieniach emitowanych gazów i obliczanie wielkości emisji zapachowej (qod [ouE/s]),
etap 2:
obliczanie (metodą modelowania dyspersji) prawdopodobieństwa przekraczania wybranego poziomu stężenia zapachowego (np. 1ouE/m3) na terenach zamieszkałych,
etap 3:
porównywanie wyników modelowania ze standardami lub poziomami odniesienia.
Na tej podstawie uporządkowano wykłady bloku B, wyodrębniając:
blok B1: ABC olfaktometrii i ochrony zapachowej jakości powietrza
blok B2: EMISJA ZAPACHOWA (odoranty, dezodoryzacja, pomiary...)
blok B3: PROGNOZY UCIĄŻLIWOŚCI
blok B4: BADANIA IMISJI
SPIS WYKŁADÓW BLOKU B
Patrz - spis na www.odory-szczecin (tam - aktywne linki do poszczególnych wykładów).
blok B1: ABC olfaktometrii i ochrony zapachowej jakości powietrza | |
B1. ABC olfaktometrii i ochrony zapachowej jakości powietrzaW centrum SPISU umieszczono rysunek, który ilustruje - przedstawioną wyżej - zasadę ochrony zapachowej jakości powietrza, która polega na stosowaniu olfaktometrycznych pomiarów emisji zapachowej i modelowaniu rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń powietrza. W zakres wykładu włączono zestawienie objaśnień najważniejszych pojęć z dziedziny olfaktometrii, w tym pojęć stosowanych w PN-EN 13725:2007 "Jakość powietrza. Oznaczanie stężenia zapachowego metodą olfaktometrii dynamicznej". Kliknij na rysunku po lewej, aby przejść do treści wykładu. | |
blok B2: EMISJA ZAPACHOWA (odoranty, dezodoryzacja, pomiary...) | |
Po lewej stronie SPISU zamieszczono tematy wykładów odnoszących się do źródeł odorantów. W treści wykładów krótko omówiono najbardziej uciążliwe rodzaje działalności, najbardziej uciążliwe odoranty i cechy ich zapachu, metody zmniejszania emisji zapachowej oraz - przede wszystkim - metody pomiarów emisji (pobieranie próbek gazów odlotowych do analiz olfaktometrycznych, metodyka analiz). B2.1. Wprowadzenie B2.2. Źródła odorów B2.3. Metody dezodoryzacji B2.4. Odoranty a zapach B2.5. Pobieranie próbek B2.6. Norma PN-EN 13725 B2.7. Zespół B2.8. Olfaktometry B2.9. Japoński test trójkątowy B2.10. Metody skalowania B2.11. Metoda ekstrapolacyjn | |
blok B3: PROGNOZY UCIĄŻLIWOŚCI | |
Na dole SPISU umieszczono tematy bloku B3 - prognozowanie zapachowej uciążliwości (modelowanie rozprzestrzeniania się i interpretacja wyników oblicze (etapy 2 i 3). B3.1. Modelowanie rozprzestrzeniania się odorantów B3.1. Modelowanie rozprzestrzeniania się B3.2. Standardy zapachowej jakości powietrza | |
blok B4: BADANIA IMISJI | |
Po prawej stronie SPISU umieszczono tematy wykładów B4, dotyczących badań jakości powietrza w otoczeniu emitorów. Takie pomiary mają duże znaczenie w sytuacjach, gdy skargi na nadmierną uciążliwość nie znajdują potwierdzenia w wynikach modelowanie dyspersji odorantów z wszystkich emitorów, legalnie działających na danym terenie. Pozwalają zidentyfikować sprawcę przekroczeń standardu. Dostarczają cennych informacji o możliwości lokalizacji na danym terenie nowych instalacji (określenie tła dla nowych zanieczyszczeń). Pozwalają oszacować wielkość emisji zapachowej ze źródeł niezorganizowanych "metodą odwrotnego modelowania" (odwrócenie procesu rozprzestrzeniania się w określonej sytuacji meteorologicznej) B4.1. Terenowe skalowanie intensywności zapachu B4.2. Olfaktometr terenowy Nasal Ranger B4.3. Japoński "Odour Index" B4.4. Niemieckie "godziny odorowe"' | |
| Wykaz plików audiowizualnych (filmy, ppt z narracją) Patrz też: Wikipedia, Kategoria: Odory | |
